"Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα"

Μη διαβάσετε, αν δεν σας αγγίζει κάτι ιδιαίτερης προσωπικής ευαισθησίας.
(... βρίσκεστε ήδη στην πρώτη στήλη "νησίδα", για κάθε ιπτάμενη σκέψη, αδέσποτη σεληνάκατο, χτυπημένο πλοίο, μοναχικό κολυμβητή, σχεδία, που ευπρόσδεκτα μπορεί να σταματήσει για λίγο εδώ. Μετά..
Υπάρχει μετά;)

Γιατί δεν ξεκινάτε με μια ΣΕΛΗΝΑΚΑΤΟ; Μην μένετε άλλο στα δωμάτια του μυαλού και της σύμβασης.

... Κανείς δεν καταλαβαίνει, ότι απ' τους δρόμους που διαλέγει, δεν περνάει η ευτυχία... Κι έτσι, η ποιητικότητα, η δική του ή όσων την έχουν, τραυματίζεται. Αλλά δεν πεθαίνει. Απλά, κλείνει πόρτες και παράθυρα για να μην μπαίνουν μέσα τα γέλια των... γνωστικών.
3-4 φίλες, ΦΙΛΕΣ, που πήγαν; Φθόνος ή ανασφάλεια κάποιου εκεί κοντά;
Γνωστικιά μου φίλη, κοίτα βαθιά και κανένα άλλο καθρέφτη... Αλλά δυστυχώς αυτό το κοίταγμα, έρχεται τόσο αργά, τόσο αργά.....

"Χαθήκαμε την ώρα που οι δρόμοι γίνηκαν θάλασσες. Και χρειαζόμασταν φωτιά και σίδερο, αλλά δεν είχα παρά καρδιά και αίμα.
Όμως θα ξαναβρεθούμε μια μέρα..."

..Αν κάποιος έχει περάσει ή έχει ακόμα, ένα μεγάλο πρόβλημα, γίνεται ή πολύ ευαίσθητος, ή πολύ σκληρός. Το ρίσκο δικό σας... Ή θα κερδίσετε,, ή θα ματώσετε.

Υπάρχουν άνθρωποι, "κατοικημένοι" από γνωστικούς εποικιστές. Δίπλα τους υπάρχουν και ψυχές ακατοίκητες...
Υπάρχουν ουρανοί ανοικτοί, αλλά κομμένοι με ψαλίδι από εμάς τους ίδιους. Υπάρχουν όνειρα που περιμένουν σαν αποξηραμένα άνθη.
Υπάρχουν συρματοπλέγματα που βάζουν οι ιδιοκτήτες στις παπαρούνες...

: ..Και υπάρχουν και τιμωρίες, που μερικές φορές από λάθος ενός αφηρημένου θεού που μπερδεύει τους χρόνους, έρχονται σε μερικούς ανθρώπους πολύ-πολύ πριν απ' το κρίμα τους...

Εσύ. Που δεν είσαι πια, παρά μια μικρή απρόσωπη αντωνυμία...
Και "εγώ", που δεν ήμουν παρά ένας απλός ξεπερασμένος Δον Κιχώτης με σπασμένα μούτρα...
...Όλ' αυτά, να ξέρετε, δεν τα έγραψε εδώ παρά η αδελφή μας η βροχή κι ο φίλος μας ο άνεμος. Μια φορά το μήνα, τα σβήνει όλα σαν γομολάστιχα κατακίτρινη το φεγγάρι.
Είναι ωραίο να γράφεις χωρίς παραλήπτη. Γιατί κάπως έτσι αναστένεται ή γεννιέται κι αυτός...

"Ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί κανείς από μια έλξη, είναι να ενδώσει σ' αυτήν"... (Ο.W.)
Εγώ δεν ζήτησα τίποτα. Τι ακριβώς αρνήθηκες;....
Πόσοι θέλουν να κάνουν τους δύσκολους, από ενοχή στο πόσο είναι εύκολοι...

Θεέ μου, μπορεί να μην είσαι φασίστας, αλλά ρατσιστής είσαι. Γιατί αν κάποιος δεν ακούει ας πούμε καλά ή αν έχει κάποια χρονάκια παραπάνω από την ανθηρότητα που ορίζεις, τον ρίχνεις με τα κόλπα σου στον Καιάδα.

"Η κόλαση είναι οι άλλοι" είπε ο Σαρτρ. Δηλαδή και εγώ είμαι η κόλασή σου, κόλασή μου;...
Όλοι είμαστε αλλού. Στο πριν, στο μετά... Δηλαδή στο πουθενά και στο τίποτα. Ενώ μας άξιζε μια διαφεύγουσα στιγμή μεγάλη, γεμάτη...

Τι πιο δυνατό, από το να απορρίπτεις αμέσως κάτι που πάει να χαλάσει! Τι ενθουσιασμός, να υποδέχεσαι κάτι ωραίο που έρχεται...
"Μπροστά κοιτάζω τ'αναμένα μου κεριά..."

Να παίρνεις συνεχώς γνώσεις, και όλη την καλλιέργεια που αξίζεις και που δίνει φτερά...
Να μην αδικείς ανθρώπους, γιατί αυτό θα το κουβαλάς μετά, σε εβένινες νύχτες.
Να βλέπεις κι από την μέσα μεριά των ανθρώπων, κι απ' την άλλη πλευρά των ονείρων.
Να γράφεις κείμενα ωραία που είναι ήδη γραμμένα μέσα σου, μέχρι το χαμόγελό σου να συναντήσει ένα βαθύ χαμόγελο.
Και να με έχεις ξεχάσει ήδη, γιατί αυτό είναι το ηλίθιο πρόσταγμα της ζωής...
Ο καθένας θέλει να πάει προς το καλύτερο και το προσπαθεί. Αλλά... ξέρει σίγουρα τι είναι καλύτερο;
Η ζωή είναι ένα πάρτυ της πλάκας. Ένα πανηγύρι τσιγγάνων, μια δεξίωση σκοτεινών βαρώνων.Ένας αγιασμένος άρτος με θαυμαστά θεάματα, ένα ζυμάρι από χαρά και πίκρα. Εναγώνια αναμονή, διάλογος σκεπτικών βαρβάρων.
Θα πάτε και εσείς εκεί. Έστω κι αν επιστρέψετε σαν υγρά χαρτομάντιλα ή τσαλακωμένοι σαν χαρτιά για προσάναμα..
Στη ζωή μαθαίνεις και πεθαίνεις δια μέσου των λαθών σου. Ή μέσω των λαθών των άλλων...
Κάποιος, έχει φτιάξει για μάς τη βλακεία ή την ανωριμότητα. Κι εμείς κάνουμε τα πάντα για να μη του χαλάσουμε τα σχέδια.
...Σαν πρώτιστα, θεωρούνται η εργασία, τα κέρδη, η ασφάλεια, το κομπόδεμα, το καλό φαγητό, το sex, η φιγούρα, η αρπαγή, η ζωούλα, το βόλεμα, η τάξη και ησυχία, το εγώ.
Καλά είναι αυτά, αλλά μόνο αν δίπλα τους και σε καλή θέση μάλιστα θα είναι η ευαισθησία, αγάπη, στοργή, ευθύνη,δύναμη, γνώση, μπέσα, τιμή, φαντασία και το πιο απραγματοποίητο όνειρό μας... Το να βρούμε την καρδιά της καρδιάς μας!

Δεν παρακαλώ κανέναν και για τίποτα.
Καλώ πολλούς και για πολλά.. Μπορείτε όμως;
Παρωπίδα αγάπη μου, φίλη της συχνά χαμένης αλήθειας μας.
Τα μηνύματα εδώ, είναι σαν τα μπουκάλια ναυαγών... Υπάρχουν όμως πια ναυαγοί σήμερα;
Γιατί, άλλοι έχουν "σωθεί" και άλλοι έχουν πνιγεί!

(Μια νέα σειρά άρθρων ή ένα επιφώνημα κούρασης...)
Ποιοτικοί άνθρωποι υπάρχουν;
Σήμερα, μπορεί να τους βρει κανείς, ή είναι είδος υπό εξαφάνισιν;. ...Κι όσοι έχουν απομείνει είναι υπό διωγμόν και κρύβονται. Επικοινωνούν συνωμοτικά σαν τους παλιούς χριστιανούς και με κώδικα τις σπάνιες λέξεις τους για να μην τους ανακαλύψουν ή για να μη τους γειώσουν οι άλλοι...
Κι αυτό ανθρωπάκο εξ αιτίας σου. Γιατί σιγά σιγά, ανεπαισθήτως, βολεύτηκες με τους πολλούς, τακίμιασες με την άλλη μεριά και τώρα γεύεσαι χαζά τους άνοστους καρπούς τού συμβιβασμού σου.
Αλλά ούτε και μεταξύ σας δεν καταλαβαίνεστε τελικά μέσα στη Βαβέλ, που άρχισε να γέρνει κι όλας σαν την Πίζα και να βουλιάζει μαζί σου μέσα στην κινούμενη άμμο της ανεμελλιάς σου.!
Κράτα τις προκαταλήψεις σου για τα προνόμια τής θέσης σου στον χρόνο, στο αφόρητο αύριο, στο ανυποψίαστο τής σαρκός σου, στο κενό που ονομάζεις "κάτι" για να δικαιολογείσαι που υπάρχεις".
Σε λυπάμαι και σ' αγαπώ.

Απάντηση, ανταπάντηση, αναπάντητη...

'Ησουνα ένα ψέμα. Αναγκαστικά γιατί ήσουνα η αλήθεια ενός άλλου...
Η αληθινή τελειότητα δεν φαίνεται. Είναι!
Αν φαινόταν, ή θα την είχαν καταβροχθίσει ή θα την είχαν καταποντίσει αμέσως.
Στις αγεφύρωτες αποστάσεις των λογικών μας, μερικές φορές φαίνεται ότι υπάρχει ένα χάος ανυπέρβλητο σε σχέση με τις δρασκελιές μας!.
Γιατί σήμερα, σε ποιόν αξίζει να εμπιστευτείς κάτι εκ βαθέων; Δηλαδή κάτι από τα βάθη της καρδιάς σου; Ποιάς καρδιάς, της χαλασμένης καρδιάς του κόσμου;...
Σήμερα όλοι οι Ρασπούτιν, οι Μακιαβέλι, οι Ταμερλάνοι και οι δράκουλες προσλάβανε τους πιο μασκαράδες, τούς πιο άθλιους τραβεστί, για να μας διαπλάσουν... Να ξεφτιλίσουν τις Αξίες μας, να νοθέψουν την Ιστορία μας, να σβήσουν τα γράμματά μας και την γλώσσα μας, να αρρωστήσουν τα όνειρά μας και μόλις το επέτυχαν
Κατά τα άλλα γιορτάστε για μια ακόμα μέρα που χάσατε.


"Ο Βούδδας ήθελε να σφίγγει στην αγκαλιά του ένα μικρό ελαφάκι, για να ξεχνάει την μιζέρια του κόσμου". D.S.

Βασικό ζητούμενο,
Να ανακαλύψετε επιτέλους τον εαυτό σας...... Να ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ τι τελικά είναι ωραίο και με βάση αυτό, να βρείτε και τον άνθρωπό σας... Και να είστε άξια γεμάτοι, χαρούμενοι και... μαζί του.
...Κι αν κάτι δεν πάει, τότε να σταματάτε, και να ξαναμοιράζετε την τράπουλα της ζωής απ την αρχή!
Να'στε αεροπόρος και όχι διάδρομος προσγείωσης
Νάστε καράβι με καπετάνιο σας τον άνεμο!
Να είστε ο άνεμος...

...Με τα φτερά της καρδιάς όμως, ως που μπορεί να πάει κανείς σήμερα;;

... Όσο για εμάς, κάποτε θα τα πούμε, όπως πάντα, με κρυστάλλινες φωτιές στα ποτήρια μας και με μεθυσμένα βιολιά Στραντιβάριους!


Κατά τα λοιπά...

Οι "πλούσιοι", χαρίστε την καρδιά σας.
Ακόμα και αν δεν την αξίζει εκεί που την δίνετε..
Γιατί οι καρδιές, εκεί που δεν αξίζει χαρίζονται συνήθως!
Όλοι όσοι είμαστε κοντά μεταξύ μας, είμαστε και κάτι σαν αεροπόροι...
Απλά πετάμε συνήθως σε άλλους ουρανούς, σε άλλους προορισμούς ο ένας από τον άλλον. Σε έναν απ' αυτούς όμως, ίσως να συναντηθούμε, και θάναι Μάης στον Χειμώνα...
Νά 'ναι ωραία και γεμάτη και ετούτη η νέα εποχή. Εποχή στην οποία περιμένει το κακό, το καλό και το.. καλύτερο!
...Και μην ξεχνάτε: Δεν θα πιάνουμε ίσως μεγάλα νούμερα μείς εδώ. Μη διαφημιστείτε...
Το γνήσια ωραίο είναι για λίγους...Τι καλά!|
Μερικές φορές, αυτός που λέει το καλημέρα, ζηλεύει όμορφα αυτόν που ψιθυρίζει το καληνύχτα.
Ο κόσμος, μάς έχει κάνει μαντάρα. Κοιτάζουμε
Τον κόσμο μας, τον έχουμε κάνει εμείς μαντάρα! Πάμε να βρούμε μια άκρη... Μόλις την βρούμε, την φτύνουμε.
ά... Η φάτσα των άλλων μάς φταίει, ή η δική μας;..
Τρόμος άγνοιας, ή τρόμος αυτογνωσίας;

Αυτή ή στήλη ίσως να είναι μοναδική. Σίγουρα θα είναι και μοναχική...
Κάθε μέρα να περνάτε καλά αλλά και να επιλέγετε ρόδινα και όμορφα.
Θα συναντήσετε και σήμερα πολλά ανθρωπάκια, χωρίς ίχνος επίγνωσης... Το παθαίνω και εγώ καθημερινά...
Συγχωρέστε τα.
Θα συναντήσετε ίσως όμως και μερικούς Ανθρώπους! Αυτοί πρέπει να είναι ο μονόδρομος. Αλλιώς, δεν σας φταίει η ζωή μετά..

"Όταν καταλάβουν κάποιοι ότι αυτό που θέλουμε είναι ένας απινιδωτής, τότε όλοι μας αραδιάζουν τις.. μεταμφιασμένες ιδέες τους, που είναι χειρότερες κι από σιωπές.."
Μην νομίζεις ότι θα διορθωθεί ο κόσμος μας . Κάνε μέσα σ' αυτό τον κόσμο, την δική σου μικρή όαση αν μπορείς! Κι αν δεν μπορείς, ανάξιος εσύ ή ο κόσμος;

Πίσω από την ελεύθερη ιδέα, θα βρεις μια εικόνα. Πίσω απ την στημένη εικόνα, όμως δεν θα βρεις ούτε ιδέα, ούτε τίποτα.
Αυτό ακριβώς είναι η δικτατορία της εικόνας που μας κατέχει...


Ρατσισμό έχουν μόνο οι κακοί μεγάλοι;
Να σας πω κάτι άλλα περιστατικά;...

Ένα τσούρμο εξυπνάκηδων και πονηρών εκμεταλλευτών, και κάποια εκατομμύρια ηλιθίων που σέρνονται, από την άλλη, είναι ο κόσμος μας...

Μετράτε τον χρόνο που τρέχει αλλά ο χρόνος είναι άπειρος και ακίνητος. Εσείς τρέχετε, στους μάταιους ρυθμούς που σας έχουν προγραμματίσει...

Δάκτυλος... ντροπής τους !

αλλά δείκτης δυστυχώς, και μιας δικής μας ντροπής…

…Σαν Καθεστώς, σαν Κυβέρνηση, σαν Λαός, σαν Άνθρωποι!
Και οι ντροπιασμένοι είναι αυτοί που λιγότερο από οποιονδήποτε άλλον μπορούν να αισθανθούν ντροπή, καθώς θα κατρακυλάνε μαζί με τα χρόνια της θλιβερής Ιστορίας τους μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι το κραχ και την εξαθλίωση, μέχρι την διαπόμπευση. Μέχρι το δάκτυλο της Αφροδίτης τής Μήλου με το οποίο μας σταμπάρανε πια…
Εδώ θα σας δείξουμε λοιπόν τις εσχατιές της παρακμής και της αδιαντροπιάς με το δικό της τρόπαιο ενός κορυφαίου διασυρμού μας σαν αισχρή κατάληξη μιας Ιστορίας που ήταν λαμπρή και τιμημένη άλλοτε, μια φορά και ένα καιρό..
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα, είναι τελικά η απόληξη. Αναμενόμενη για όσους μπορούν να βλέπουν μερικά πράγματα πιο καθαρά, μέσα από τον κουρνιαχτό των πάντα ταραγμένων δεκαετιών μας…

Παπανδρέου και τα φλογερά του λόγια που μας οδήγησαν όμως γρήγορα σε μια αναγκαστική προσγείωση του mea kulpa, τής ροζ βίλας, των γαλάζιων ψηφοδελτίων, τού «εγώ απλώς προήδρευσα» και τού «Τσοβόλα δώστα όλα» που σαν γεγονός και σαν πολιτική αντίληψη το κουβαλάμε ακόμα και σήμερα. Του Σημίτη μετά, του μεταρρυθμιστή και τόσων άλλων που μας έφεραν τον nepote με τα όλα του (…), για να μας σώσει με την «επανίδρυση» μέχρι την τελική μας πτώση. Και παρά τα όσα, μερικοί -στον κόσμο τους και... βρισκόμενοι ακόμα σε «προηγούμενα επεισόδια»-, χειροκροτούν τον άθλιο, ενώ οι έξω, μάς δείχνουν ως άξιό μας σήμα, το… ανορθωμένο δάκτυλο!
Αλλά τι να περιμένει κανείς από τις άλλοτε δοτές, άλλοτε ατάλαντες και άλλοτε χαλασμένες ηγεσίες και τους διεφθαρμένους φιλοσυμβούλους τους, συνεταίρους στην μοιρασιά και στην διαφθορά; Τι να περιμένει κανείς ακόμα και από εμάς τους ίδιους, τους έντεχνα υπνωτισμένους και απονευρωμένους πια πολίτες υπνοβάτες;

Όλα αρχίζουν όταν ένας λαός δεν έχει μνήμη και όταν οι ηγεσίες του δεν είναι ηγεσίες. Και όταν όλοι μαζί δεν έχουν έναντι του παρόντος και του μέλλοντος, έναντι των Αξιών τους και έναντι της Ιστορίας τους, ντροπή! Ναι, αυτό είναι και στο επόμενο θα σας δείξουμε με ένα απλό παράδειγμα μέσα στα πολλά και μεγάλα, τι θα πει να έχεις ολική απώλεια ντροπής.

Μίκης Θεοδωράκης: Για την υπεράσπιση της Εθνικής μας συνείδησης!

Επί τέλους τ'όπε και ο Θεοδωράκης...

...Όπως θα έπρεπε να τόχετε δει πια και όπως συνεχώς λέμε εδώ και χρόνια, ότι, μια εσωτερική Κατοχή στυλ τουρκοκρατίας, καλά κρατεί στην
γαλαζοπράσινη Ελλάδα.
Πρώτος αίτιος, οι πολιτικοί και από αυτούς η "δουλειά" ανατέθηκε στα ΜΜΕ και σε επιλεγμένους καναλάρχες! Για όλα αυτά, η.. "διανόηση", μιλιά...
Σήμερα επιτέλους δημοσιοποιούμε (βλέπετε πιο κάτω) την κραυγή αγωνίας του Μίκη Θεοδωράκη. Ιστορική κίνηση, αφού του ίδιου ήταν και η πρώτη ηρωική προκήρυξη την 22 Απριλίου του '67 κατά της χούντας.

Μας έστειλε ο Ναύαρχος ε.α. κος Μ..., και την παραθέτουμε εδώ, μια αναρτημένη πολυσήμαντη επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη, συμπλέοντας μαζί του και ως προς το ότι ο κίνδυνος για τον τόπο κατοικεί εντός... ("Εσωτερική Κατοχή" κ.χ.) και με λύπη για τον πάντα περίεργο ρόλο του πάλαι ποτέ φίλου κ. Νίκου Δήμου ή Νικόδημου του... αυτοευφημιστή...
Ευχαριστούμε τον Ναύαρχο και τιμούμε τον Μίκη!

Προχτές το βράδυ στην ΝΕΤ ο Νίκος Δήμου στην εκπομπή «Στα άκρα» επαναλάμβανε τις γνωστές απόψεις Ρεπούση-Λιάκου-Κουλούρη-Άννας Φραγκουδάκη και του νέου «φρούτου», της κ. Δραγώνα, τ.βουλευτού του ΠΑΣΟΚ και «ειδικής γραμματέως του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» δηλαδή στην καρδιά της διαμόρφωσης της σκέψης, των γνώσεων και του ήθους των Ελλήνων του μέλλοντος.
Στην «παρέα», συμμετέχει και ο κ. Νίκος Μουζέλης, σύζυγος της κ. Θ. Δραγώνα, καθηγητής του LSE (?) και επιστημονικός υπεύθυνος του «Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ»!!! Άλλο ένα πόστο-κλειδί. Το 1999 συναντάμε την κ. Δραγώνα μαζί με τους «επιφανέστερους Έλληνες αναθεωρητές ιστοριογράφους» σε διεθνές συνέδριο στην Χάλκη του CDRSEE (Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη) και του ΕΛΙΑΜΕΠ (έδρα του κ. Βερέμη) με θέμα την «Εθνική Μνήμη» (δηλ. λέω εγώ, «πώς θα καταργήσουμε την εθνική μας μνήμη»).
Η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της «Τι είν' η πατρίδα μας;» πιάνει τον . ταύρο από τα κέρατα (θαύμασε ύφος γραφής): «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων».
(Τρέμετε άθλιοι «κονομάκηδες» Σεφέρη και Ελύτη, που στην ομιλία σας κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ υμνήσατε την συνέχεια του ελληνικόυ έθνους από τον Όμηρο έως σήμερα). Στο εν λόγω βιβλίο της η σύμβουλος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου αναφέρει σχετικά: «Η αρχαιότητα χρησιμοποιείται σαν πρότυπο υπεριστορικό (!) με αποτέλεσμα να «αποδεικνύει» την αναξιότητα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτισμού της».
Επίσης το Έθνος περιγράφεται ως «οντότητα υπερχρονική και στατική» με αποτέλεσμα να ναρκοθετείται η έννοια της εξέλιξης και να καλλιεργούνται αντίθετα με τις αξίες της εποχής μας εθνοκεντρισμός και ξενοφοβία».
Ο μόνος που απάντησε δημοσίως σ' αυτά απ' ό,τι γνωρίζω, είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σε τελευταίο άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο οποίος προς τιμήν του απαντώντας σε σχετικό με τα παραπάνω άρθρο της κ. Άννας Φραγκουδάκη, στενής φίλης και ομοϊδεάτισσας της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας:
«Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και σχεδόν φασιστική πολιτική (.). Έτσι καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν θετικούς χαρακτηρισμούς ως έννοιες «πατρίδα», «έθνος». Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολομού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» στις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος».
Αν δεν γίνεται να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και μάλιστα δημοσίως το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελισθούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες» (.).
Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή κλπ. κλπ.»
Όπως καταλαβαίνεις, μπροστά σ' αυτή την βαρυχειμωνιά που μας προέκυψε ξαφνικά, ένας μονάχα κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Εκτός πια κι αν όλοι οι Έλληνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη ή έχουν (έχουμε) χάσει τα ανακλαστικά μας ως Έλληνες πατριώτες.
Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός, πρώτον να ενημερώσουμε όσο γίνεται πιο πλατειά, πιο υψηλά και πιο βαθειά τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από μόρφωση, ιδιότητα, ειδικότητα, επάγγελμα και αξίωμα.
Δεύτερον να αποκαλύψουμε τη συνωμοσία και τους συνωμότες έναν-έναν, να αποκαλύψουμε τις απόψεις, τις προσπάθειες, τις πράξεις και τα έργα τους και κυρίως αυτούς που κρύβονται πίσω τους, που φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυροί και επικίνδυνοι, ώστε να έχουν ως τώρα κατορθώσει να του τα προωθήσουν στα νευραλγικότερα σημεία της εθνικής μας ζωής και ειδικά στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο Κέντρο όπου σχεδιάζεται η εξωτερική μας πολιτική, στο Υπουργείο Εξωτερικών!
Τρίτον, να προβάλουμε τις λεπτομερείς αποκαλύψεις του «ΡΕΣΑΛΤΟ» και του «ΑΡΔΗΝ» για την ΕΛΙΑΜΕΠ, που φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της ραχοκοκκαλιάς απ' όπου εκπορεύονται οι ειδικευμένες ομάδες των συνωμοτών. Τέταρτον, να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην αντεπίθεση, αφού πρώτα πεισθούν όλοι ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο στην ιστορία της, γιατί αυτή τη φορά προέρχεται από τα μέσα και όχι από έξω, όπως έως τώρα.
Δεν αντιμετωπίζουμε εχθρικούς στρατούς με όπλα που τραυματίζουν και σκοτώνουν τα σώματα αλλά την ψυχή μας! Γιατί έχουμε μέσα στο σώμα μας έναν καρκίνο, που αν τον αφήσουμε να γενικευθεί, το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφούν τα ευαίσθητά μας «όργανα», δηλαδή οι αξίες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ίδια η ζωή του «σώματος», που είναι η ελληνική κοινωνία, η ελληνική πατρίδα και το ελληνικό έθνος, που κατ' εικόνα και ομοίωσή τους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε -καλοί, κακοί αλλά είμαστε εμείς και όχι κάποιοι απρόσωποι, όπως επιχειρούν ως φαίνεται να μας κάνουν ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, για τα δικά τους συμφέροντα.
Επειδή γνωρίζω ότι συμφωνείς μ' αυτές τις απόψεις, σου στέλνω μαζί με το γράμμα αυτό (που αν νομίζεις μπορεί να πάρει δημοσιότητα), μια προσωπική έκκληση προς τους συμπατριώτες μας, με τον τίτλο «Για την υπεράσπιση της εθνικής μας συνείδησης».

Πιστεύω ακράδαντα ότι όπως στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης ο κύριος στόχος ήταν η Ελευθερία της πατρίδας και τον καιρό της Αντίστασης κατά της Χούντας η Δημοκρατία, σήμερα που προβάλλουν όλο και πιο πολύ οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, για την ακεραιότητα της πατρίδας μας (κάθε μορφής), ο κύριος στόχος όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κόμματα, θα πρέπει να είναι ο Πατριωτισμός.
........... με αγάπη,

Μίκης Θεοδωράκης

Λαζοπουλειάδα, εναντίον...

Συστήματος, για να ζήσουν όλοι τους αυτοί καλά και εμείς χάλια...

Μετά την αθώωση να χαιρόμαστε ή να φοβόμαστε; Γιατί τώρα δεν τον σταματάει κανένας...
(Διπλό και πολυσήμαντο χτύπημα για Καραμανλή...)

Λαζόπουλος: Αντέχει η εκπομπή του, θα αντέξουμε και εμείς αυτά που λέει.
Έχει τα αδύνατα και σκιερά σημεία του και ο ίδιος προσωπικά και οι επιλογές του. Όλοι έχουμε. Όμως συνολικά είναι χρήσιμη μια αφύπνιση του κόσμου μας που επιχειρεί και μάλιστα που γίνεται με τον κλαυσίγελο που εμπνέει…

Εντοπίζεται ένα σημείο πολύ σημαντικό -αν το ερμηνεύσουμε σωστά- γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος και ένστικτο έχει, και ευαισθησία αλλά και διαφορετικές "συχνότητες" μπορεί να πιάνει, που δεν μπορούν οι πολλοί...
Ό,τι καταλάβετε (από τα παρατιθέμενα περί Καραμανλή:)
"Ο Καραμανλής τελείωσε όταν έχασε τον Ρουσόπουλο. Όλο το επόμενο διάστημα ήταν υπνοβάτης. Δεν υπήρχε. Ήταν αλλού..."
Τι εννοούσε, ο Λάκης που αφουγκράζεται τα "διάφορα" διαφορετικά;


Όμως Λάκη, όλοι ανήκουμε σε μια συντεχνία, συντεχνία συνολικά επιλήψιμη, όπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που σαρκάζεις, όπως η κοντινή σου συντεχνία των καλλιτεχνών του κ… Και το περιβάλλον μας, το χρεωνόμαστε πάντα και μας κοστίζει…
Θα μπεις βαθύτερα σε ένα χώρο αγώνα, εάν ξεκόψεις από την παρέα Ψινάκηδων, Ρουβάδων και των λοιπών χαλασμένων νεροκουβαλητών του Συστήματος. Γιατί, την μια επιχειρείς να ξεσηκώσεις τον κόσμο και την άλλη εξυψώνεις αυτούς που θα τον… ξανακατεβάσουν αποκοιμίζοντάς τον.
Λάκη, στιγμές στιγμές απελευθερώνεσαι από δωμάτια αλλά παραμένεις στο ίδιο σπίτι.
Έχω κάτι υπέρ εσού, αλλά μεγάλωσέ το. Και αυτό, πριν φτάσεις στους προσωπικούς σου ισολογισμούς που έρχονται πάντα κάποια ώρα.